Enerji ve enerjinin kullanılabilirliği çok farklı şeylerdir.

 

         Enerji ve enerjinin kullanılabilirliği  , E=M*V2 Enerji  korunumu ve  Moment korunumu = M * V  arasındaki ilişkidir . Esnek çarpışma dışında  hareket  enerjisi ( Kinetik enerji ) korunmaz.  Isı veya potansiyel enerjiye dönüşür . Örneğin M = m x v momenti olan bir kütle aynı kütleye sayıp ( Örneğin iki hidrojen atomu çarpışıp Helyuma dönüşmesi , kimyasal olarak bileşik iki atom bir molekül  oluşturması )   m*v1 = (m+m) v2  bir cisim  kendi kütlesi ile çarpışıp hareket etsin . v2 = v1/2   . E1 = ½ m v12   , E2 =1/2  (m+m)  v22 =1/2  2 m *   v12 /4  =  1/2 m v12 /2 .   v = c Işık hızında kütlenin %50 enerjiye dönüştü . Yeni düzen için ;  deşişim varsa , enerjinin bir bölümü düzensizlik  formuna dönüşmesi zorunludur . Denge = ölüm ! = yeni yaşam  (Aslan ( Ceylan  (Ot  (Işık  ( Hidrojen ) ))))

 Enerji = Kuvvet x Yol = F * L   ,  m ( kütle ) g  ( çekim kuvveti ) h ( yükseklik )  = >   E = mgh  , S (yol ) = ½ g t2  , v ( Hız ) = a ( ivme ) * t ( zaman ) , E =1/2  m v 22  eneri  hızın karesi ile değişirken  momentum hızla doğrusal bağımlıdır . Uzaklıkla tek boyutlu iken ( Moment , harekete neden olan etki  , kütlenin hız değişim oranı) , Alan iki boyutludur ( Enerji , kütlenin mekandaki hız değişimi ) E =1/2 mv2 dvE=M=mv  enerjinin hıza göre türevi momenttir . 

  Motor , her yöne hareket eden hızlı atomların tek doğrultuda düşük hızda kinetik  kuvvet aktarma işlemi yaparken enerjinin  kulanım  kaybı kaçınılmazdır . Bu kayıp daha yüksek düzen için İnsan vücuduna giren enerji için de geçerlidir . Daha fazla düzen daha fazla hız demektir , bunu oluşturan sistem düzen ( Hız ) kaybeder .

   Altın ve Elmas az bulunur .Düzen oluşturan özel insanlarda .

   Saymak toplamaktır (moment ) , bölmek ölçmektir (enerji )  .      ve , veya => yazılım , donanım => İletişim kanalı , iletişim  ,  2n  , n! => Mekan , Zaman

   İletişim , iletişim kanalının durumlarının toplamıdır . Zamanda ( Enerji , Dalga ,  P(n,r) = \frac{n!}{(n-r)!}  Permütasyon , n! , iletişim, yazılım, sayma )  mekanın ( Moment , Parçacık , C(n,r)={n \choose r} = {n \choose {n-r}} = \frac{P(n,r)}{r!} = \frac{n!}{r!(n - r)!}  kombinasyon  2n , iletişim kanalı , donanım , ölçüm )  . durumları toplamdır.

  Dalga ve parçacık arasındaki paradoks kuvvetin geometrik olarak uzaklığın karesi ile azalmasından doğar . Bilgiyi ortaya çıkaran gözlem biçimini bu yaklaşımla değerlendirilirse , dalga , parçacık paradoksu çözüme kavuşur ve maddenin mikro uzaydaki durumu anlaşılır. 

     Fiziksel yapı (  İletişim kanalı  ) donanım  olup , toplam durumları  (iletişim , yazılım )   ise matematiktir .

 

 

  1.      Enerjini kullanımı entropini artması demektir. Düzensizliğin artması entropinin artması ile ayni anlam taşır. Enerji dönüşümlerinde ortaya çıkan farklar bir düzen içerirler. Örneğin bir bölge sıcak iken diğer bölge nispi olarak soğuk ise bu enerji dönüştürülebilir. Bu dönüşüm esnasında belli bir miktar düzen aktarılır. Tabiattaki enerji kullanımı ile oluşan düzenin kaynağı budur. 

  1.     Düzen bilgi demektir. Bilgini sıkıştırılması düzenin azaltılması ile olur ve belli sınıra kadar bilgi sıkıştırılır ve daha fazla bilgi küçültülemez. Düzensizlik kapalı ( sınırlı bilgi ) ortamda maksimum düzeye çıkar. Bu da enerji kullanılması ile ayni anlam taşır.

  1.   Zamanın üç yönü vardır.  İnsan algısı  ,  Evrenin genişlemesi , Düzensizliğin   artması . Düzensizliğin artması tamamen matematiksel  olasılığın     sonucudur. Buda bilinçli bir irade olmadan geri döndürülemezliktir.   Fizik yasalar zamanı yaratmaz  çünkü  ileri doğru işleyen yasalar aynen geriye doğruda işler. Zamanı bilinç yaratır.

  1.  Her şeyin ölümü , kontrol edilemeyen olasılıktır. Olasılık asla yenilmez eyer bilincin , kontrolünde değilse.  

  1. İnsan beyin hücresi dışındaki her hücresi beyin tarafından kontrol edilir. Beyin hücreleri yenilenmez çünkü bilgileri depolarlar. Eyer yenilenirse hayatın devamı için gerekli bilgiler , Çevre ile uyumdan, beslenmeye , kalbin veya midenin nasıl çalışacağı kadar bütün bilgiler silinir ve bu da yaşlanıp ölmektir. 

  1. Beyin hücreleri 18 - 20 yaşına kadar algı kalıpları ile şekillenir. Düzen ( enerji kullanımı ) düzensizle doğru gider . Bilgi maksimum  düzeyde sıkıştırılır. Artık bilgiyi sıkıştırmak mümkün olmadığı zaman her şey durur çünkü enerji bitmiştir.

5.      Beyaz bir kağıda  beli bir miktardan sonra yazı yazmak ( bilgi eklemek ) eski bilgilerin kaybolmasına neden olur böylece siyah bir kağıt hiç bir bilgi içermez . Siyah ve Beyaz ( Bilgisayardaki 0  ve 1 gibi )  bir konum ve sıralama göstergesi olması gözlemcinin iletişimini sağlar . Bilgi Mekan zamana dönüşür ,  varlık anlam kazanır . Kağıttaki  bilginin alınması enerjinin bitmesi , zamanın durmasıdır. Gözlemci ve bilgi kaynağı arasındaki potansiyel fark sıfırlanmış ,  denge durumu oluşmuştur . Bilgi anlaşıldıktan sonra kağıttaki bilginin okunmasının bir değeri olmadığı gibi bunu yapmak için gerekli bir motivasyon olamaz. Çarpmalarda sayıdan sonraki sıfırların  eklendiğini biliyorsanız  1000 X 1000 = 1.000.000  işlemini kağıt kalem kullanarak yapmanı bir anlamı olamaz eyer  Romalı iseniz kağıt kalemde kullansanız da bu işlemi yapamazsınız . Enerji ve enerjinin kullanımındaki fark budur . Parmak hesabından ,  Mekanik hesaplayıcılara  , yarı iletken hesaplayıcılardan , kuantum hesaplayıcılar doğru yol alırken insanlık bilgisi  ; büyük amaç olan irrasyonel  yaşam  için enerjisini tüketmektedir.


 

6.      Geri döndürülemezlik ,  Ölümün  matematiği ve  zamanın kusursuz işleyişidir.   TERMODİNAMİĞİN İKİNCİ YASASI BABA YASADIR .

 

 

                       Bir elektron gibi  insan tek parçacık durumundan  dalga durumuna geçer ve bütün buutları , paralel evrenleri ( Tek elektronun aynı anda birçok delikten aynı anda g e ç m e s i gibi ) ölümle  yaşar  . Tekrar yaratılınca parçacık ( Toprak = parçacık , Dalga = ateş ) durumuna gelecektir.

 

           17 /1 / 2000   00:27

 Alıntı  26/8/2006

http://www.sonsuzlukotesi.com/portal/index.php?option=com_frontpage&Itemid=1&limit=7&limitstart=189

 

Termodinamiğin İkinci Yasası ve Sevgililiklerin Pörsümesi

PDF

Print

E-mail

 

  Büyük bir tutkuyla başlayıp zaman içinde enerjisi sönümlenen aşklar... Devinimin yok olmasıyla beraber tarihe karışan tutkular...Prof. Dr. Tolga Yarman'ın, "Termodinamiğin İkinci Yasası ve Sevgililiklerin Pörsümesi" adlı yazısı enerjiye dair bilinen en temel kurallardan birinden yola çıkarak ilişkilere nefis bir yaklaşım sunuyor...

(Yazar: Prof. Dr. Tolga Yarman)


TERMODİNAMİĞİN İKİNCİ YASASI VE SEVGİLİLİKLERİN PÖRSÜMESİ



Termodinamik, “ısıl devinim” demek... Çok kabaca “ısı” ve “hareket” (devinim) arasındaki ilişkileri inceleyen bir bilim dalı...


BİRİNCİ YASA

Termodinamiğin “iki temel yasası” var. Birinci yasa, “enerjiyi koruma” yasası. İlk kez, Lavoisier tarafından 18. yüzyıl ortalarında şöyle varedilmiş:

-Hiçbir şey vardan yok olmaz. Hiçbir şey yoktan varolmaz.

Sözün aslı Fransızca. Türkçe’ye çevirisi şöyle:

-Hiçbir şey kaybolmaz, hiçbir şey yaratılmaz.

Gerçekte sözün Fransızcısında fiiller işteşlik hallerinde çekiliyor. “Kaybolmak” fiilinin dilimizde işteşliği yok ama, bu fiilin yerine eşanlamlı “yitmek” kelimesini kullanırsak, bunun işteşliği “yitişmek” olur.

“Yaratmak” veya “yaratılmak” fiillerinin işteşliği de dilimizde yok.

Yitişmek, “karşılıklı yitmek” olduğu kadar, “kendi kendine, kendi başına yitmek, kaybolmak” demek olmakta.

Türkçe’mizde işteşlik türetme kuralı basit. Şu var ki, işteşlik türetelim derken bir bakıyorsunuz, mana tamamen değişmiş... Örneğin, “bitmek” fiilini ele alalım. “Bitişmek”, “bitmek” fiilinin işteşliği olarak düşünülürse, o zaman “kendi kendini bitirmek” ya da işteşliğin diğer kullanım alanında, “birlikte bitmek” olarak anlaşılabilir.

Oysa “bitişmek”, güncel kullanımda “uçuca gelmek” demektir.

O halde, anlam fanteziyle zorlanırsa, “bitişildiği” yani “birlikte yok olunduğu” zaman, “uçuca geliniyor” olmaktadır. Ya da “uçuca gelip bitişildiğinde” fantezimizde demek ki, “birlikte yok olunmaktadır”...

Lavoisier’nin sözünün Türkçesizde, “kaybolmak” ve “yaratılmak” fiillerinin önlerine, “kendi kendine” ya da “kendi başına” belirlemelerini, “işteşliği” fransızcadan çevirmek üzere eklersek, anlam bozuluyor ve tartışmalı oluyor. “Hiçbir şey kendi kendine yaratılıyor olmuyor” ama o zaman “yoktan var etme” anlamındaki “yaratma” fiili ve bunun öznesi “mutlak bir yaratıcı”, mantıkta “mümkün” olarak, bir bakıma ilan ediliyor.

Sözü bunca uzatmanın nedeni, Lavoisier’nin dediğinin “metafizik” bir tartışma konusu yapılıyor olması... Günümüzde de bu böyle... “Hiçbir şey yoktan yaratılmaz” dediğimiz zaman, saygı duyulmak gereken inançları ihlal ediyorsunuz sanki... En azından böyle anlaşılabiliyorsunuz...

Bu hususu, özellikle belirtmek durumunda buluyorum, kendimi. Gerek derslerimde, gerek konuştuğum toplantılarda, “Enerji Korunumu Yasası”nı anlatırken Lavoisier’nin sözünü açıkladığımda, has inanç sahibi kimi gençlerimizin, boşluğa itildiklerini, anlaşılır dirençler ve alınganlıklar gösterdiklerini izliyorum.

Oysa Lavoisier sözünde tartışma konusu yapılmak istenen “inançlar” değildir. Esasen metafizik anlamda “yaratmak” ve bunun öznesi “yaratıcı”, bilim alanının dışındadır. O konuda, bilim adına herhangi bir şey söylemeye mezun değiliz.

Bilim, anlattığım açıdan, “yaratılmaya inanmak ve inanmamak” tavırlarına “simetrik” bakar. Çünkü bu eylemler, dediğim gibi, bilim dışındadır. Her ikisi de bilim ötesidir ve (birbirlerine dönük saygıda kusur etmemeleri koşuluyla), eşsaygıyla karşılanır.

“Enerji korunur” demek “evrendeki enerji hacmi” (çeşitli enerji halleri arasında dönüşüm olsa da), gerçekten “değişmez” demektir.

Böyle bir bağlamda, “vardan yok olmak ve yoktan varolmayı”, “varken yok olmak ve yokken var olmak” ile karıştırmamak gerekir. Evrenimiz belki yokken (ona eşdeğer bir enerjinin dönüşümü uzantısında) var olmuştur (ya da var olmaya koyulmuştur). Bu süreç fazla olarak “tılsımlı” denebilecek bir “üst mekanizma” içerebilir. Ne ki, dünyamız ve hepimiz (yokken var olmuş olmakla beraber) bugünki düşüncemize göre (hiç) yokken, var olmuş değilizdir.

Güncel dilde ise “yaratmak” fiilini, söz gelişi moda kreasyonundan (creation) bahsediyorsak, “yoktan” değil “yokken” var olmak anlamında kullandığımızı anımsayabiliriz.


ENERJİ NEDEN KORUNUR?

Herşey “enerji” de ondan. “Kütlenin enerji eşdeğeri” , “enerjinin kütle eşdeğeri” bulunuyor. “Hiçbir şey yoktan var edilemiyor, hiçbir şey de vardan yok edilemiyor” ise, “enerji korunuyor” demektir.

Başka türlü bir gelişme düşünemiyoruz.
Evrende bildiğimiz kadarıyla, açısal momentum (açısal devinim tartanı), elektriksel yük gibi, başka kimi büyüklüklerle de korunuyor.

Niye böyle? Kestirmeden açıklaması, inanın kolay değil...

Neyse, gelelim termodinamiğin ikinci yasasına...


İKİNCİ YASA

İkinci yasa, birinci yasadan daha zor anlaşılır bir yasadır. Bu yasaya kestirmeden “enerjinin kullanılabilirliği yasası” da diyebiliriz.

Belli bir enerjinin bir halden başka hallere dönüşse dahi, korunuyor olması onun ne denli “kullanılabilir” olduğunun ölçümünü belirlemiyor. O nedenle enerji korunumu yasasını tamamıyla ya eldeki enerjinin ne ölçüde kullanılabilir olduğunu belirleyecek ikinci bir yasaya ihtiyaç duyar.

“Termodinamiğin ikinci yasası” işte bu aşamada şekilleniyor.

Belli bir miktar enerjiden ne ölçüde “yararlanılabileceğini” belirlemek üzere o enerjinin içinde olduğu bir “sistem” tanımlamak gerekiyor. “Sistem” tanımlanınca, tabii sistemin “içi” ve “dışı” oluyor; sistemin içinin ve dışının özellikleri gündeme geliyor. Bu özellikler arasındaki karşılıklı ilişki, sistem içindeki enerjinin ne miktarda “kullanılabilir” olduğunun ölçütünü sağlıyor.

Kabaca sistemin içerisi ile dışarısı arasındaki “enerji-akış-yokuşunu”, makro düzeyde “sistemin içiyle dışının sıcaklıkları” arasındaki “fark” belirler. “Sistem sıcaklığı” ile “sistemin dışının sıcaklığı” aynı ise o zaman “yokuş eğimi” sıfır demektir. Bu durumda sistemin içiyle dışı arasında bir fark, dolayısıyla bir enerji-akış-yokuşu yoktur. Böyle olunca da, sistemin içinden dışına net olarak, enerji akamaz.

Termodinamiğin ikinci yasası, ilkinden daha derin ve daha gizemlidir. Bu yasa çerçevesinde “makroskopik bir düzen büyüklüğü”, yani “entropi” tanımlanır. Düzen büyüklüğü ya da fonksiyonunun, mikrodünya ile ilişkilendirilmesi, “istatistik termodinamiğin” bir baş konusudur.

“Düzen fonksiyonu” (yani entropi) ile ilgili temel bir belirleme, kapalı sistemlerde bu fonksiyonun yükselecek olmasına, yani “düzensizliğin artmasına” ilişkin belirlemedir.

Diğer bir deyişle, “kapalı bir sistemde düzensizliğin artması kaçınılmazdır”. Böyle bir sistemde enerji korunsa da, gitgide daha az kullanılabilir hallere dönüşecektir.

Yani, kapalı sistemlerde “enerji çürür”; korunur ama değersizleşir. Termodinamiğin, dolayısıyla evrenimizin çok vahşi, çok acımasız bir yasasıdır sanki bu...

İçinde olduğumuz evren, haliyle kapalı bir sistemdir. Eğer evrenin dışında bir şey düşlüyorsanız, o zaman bunu da içine alan üst ve kapalı bir evren tanımlamanız mümkündür. Nihayette, üst ya da en üst evren “kapalı bir sistem” oluşturacaktır. O halde burada enerji korunsa bile, geriye dönüş olmaksızın, gitgide çözülecek, bozunup çöpleşecektir.

Yuvarlak yirmi milyar kadar önce meydana geldiğini düşündüğümüz “büyük patlama” uzantısında, anlattığımın hangi aşamalar sürecinde gerçekleşegittiğini önceki yazılarımda ara sıra dikkate getirdiğim anımsanabilinecektir. (editörün notu: Bu yazılar elimizde mevcut olmamakla birlikte, yazının bütünselliğine müdahalede bulunmamak adıan bu cümleyi aynen yayınlamayı tercih ettim)

Evreni bütün halinde “kapalı bir sistem” olarak düşünüyoruz, ama bu “büyük-kapalı-sistem” içinde elbette birçok “açık sistem” tanımlanabilecektir. Örneğin Dünya açık bir sistemdir. Özellikle güneşten enerji alır. O nedenle de, dünyamızda, tabiat ana oluşabilmiş... “Toprak”; bitkiler ve canlılar olarak görkemli şekilde “ayağa kalkabilmiş”, bir anlamda yücelmiştir.

Önceki yazılarımda, söz konusu sürece dönük olarak:

-Doğa kaostan düzenlilik üretiyor diyegeldiğim, hatırlarda olabilecektir.


İKİNCİ YASA VE SEVGİLİLİK

Bütün bunlarla “sevgililiğin” hele “sevgililiğin pörsümesinin” ne ilgisi var diyeceksiniz.

Sevgililik, sevgililer arasında olağanda olmayan bir çekim, dolayısıyla bir “enerji-ve-bilgi-akış-yokuşunun” oluşumunu işaret ediyor.

“Enerji ve bilgi” dedim. Beki “bilgi” yanı sıra, ayrıca “enerji” demek gerekmez. Çünkü bilgi belli bir enerji dizinidir.

Sevgililer ayrı ayrı, birer “açık sistem”dirler. Ama “sevgililik” ne yazık ki, esas olarak bir “kapalı sistemi” işaret ediyor. Sevgililer arasındaki beyinsel ve tensel bilgi ve enerji akışı, sevgililik ne kadar yoğunsa, o kadar iştahlıdır. Ne ki karşılıklı beyinsel ve tensel “bilgi hazneleri” sonlu, hatta hayli sınırlıdır. Bilgi ve enerji akışı, karşılıklı bilgi haznelerini boşalttıkça, sevgililer arasındaki “bilgi-akış-yokuşu” yenmeye, düzlemeye, bitmeye geçer.

Gerçi beyinler, ayrı ayrı olarak ya da beraberlikten beslenmektedir. Bu sayede de, sevgililer arasındaki çekim beslenmektedir. Ama “beslenme hızı”, “tüketme hızından” çaresiz daha düşük kalmakta; neticede sevişen çiftler arasındaki enerji-ve-bilgi-akışı-yokuşu, kaçınılmaz olarak örselenmekte, düşegidip yokolmaktadır.

Hele tensel cazibenin, bilgi akışının,öğrenmeyle iyice yavaşlayıp, cılızlaşması sonunda “kabak tadı” verip kuruması, termodinamiğin ikinci yasası gereği, ne yapalım ki bir yazgıdır.

Bu nedenlerle demin “sevgililiğin” esas olarak –yazık ki- bir “kapalı sistemi işaret ettiğini” ifade ettim.

“Sevgililik”; kısaca çiftlerin karşılıklı çekim sürecinde “öğrenme” ve daha da derinde “keşfetmek” eylemlerini kapsar. Tabii “paylaşma” eylemini de kapsar. Ama “paylaşma” fiili burada “öğrenme” ve “keşfetme” fillerine göre, sanki ikinci bir düzlemde kalmaktadır. O kadar ki, “paylaşma” fiilini incelememiz çerçevesinde “öğrenme ve keşfetmeyi paylaşma” olarak açıklamak yerinde görünmektedir.

“Öğrenme” daha da derinde “keşfetme” fiilleri itibariyle, tıpkı termodinamikte olduğu gibi bir “sıcak kaynak” bir de “soğuk kaynak” gösterebiliriz. Andırımımızda sıcak kaynak öğrenilecek “bilgi haznesi”dir. Soğuk kaynak ise, “öğrenen”, öğrenerek bilgi haznesini dolduran “özne”dir.

Nasıl ki termodinamikte ısı, sıcak kaynaktan soğuk kaynağa doğru akarsa, bilgi de bunun gibi “sıcak” olarak niteleyebileceğimiz bilgi haznesinden, bilgiyi öğrenecek olan öznenin, nisbeten “soğuk” (denilebilecek), bilgi haznesine akar.

Nasıl ki termodinamik olarak, sıcak kaynak sıcaklığıyla, soğuk kaynak sıcaklığı arasındaki bir fark (yani bu iki kaynak arasındaki ısı akış yokuşunun) olmaması halinde, söz konusu kaynaklar arasında ısı akışı olmamaktaysa... Bunun gibi “alıcı” ve “verici” bilgi hazneleri arasında, “öğrenme” fiilini harekete geçirecek bir birikim farkının bulunmaması durumunda, bu hazneler arasında bilgi akışı olmaz; bu daha önce varsa da, durur.

Sevgililikte, iki sevgilinin, her ikisi de ayrı ayrı, hem etken hem edilgen olarak beyinsel, bedensel ve tensel bilgileri sevdiceğe iletirler. Aynı zamanda, sevdicekten kendilerine beyinsel, bedensel ve tensel olarak yayılan bilgi işaretlerini kaydederler.
Termodinamik olarak demek ki, sevgililerin her biri, ayrı ayrı ve aynı zamanda, hem “sıcak kaynak” hem “soğuk kaynak” gibi davranmaktadırlar. Aralarında karşılıklı olarak birinden ötekine, “iki” bilgi-akış-yokuşu vardır.

Dediğim gibi, karşılıklı bilgi akışıyla, bilgi-akış-yokuşları eğim kaybedegittikçe sevgililik tavsamakta, bıkkınlık başgöstermektedir. Hele uyumsuzluk ve anlaşmazlık bir biçimde boy göstermişse, hırpalanma süreci hızlanmakta, sevgililik bitmeye koyulmaktadır.

Çiftlerin birinden ötekine olan bilgi-akış-yokuşunun eğimi, ikincinin ilkine olan bilgi-akış-yokuşunun eğiminden daha dik ya da daha basık olabilir. O zaman yokuşlardan basık olanı, dik olanına oranla, genelde daha çabuk yatıklaşıp düzleşecektir. O zaman da, iki sevgiliden biri, ötekinin sevgisinin sürmesine karşın, artık sevemez olacak; sevgililik pörsümenin ötesinde, acılar getirmeye başlayacaktır.

Anlattıklarım düz arkadaşlıklar için de geçerlidir... Hatta önderler ve uluslar için de geçerlidir.

Artık söyleyecek bir şeyi kalmayan lider, “yavanlaşan önerileri” ile, “toplumun bilgi haznesi” de “termodinamik bir bilgi haznesi” olduğundan, gözden düşmeye başlar.

Buna karşılık ölümlerinden sonra uluslarıyla “termodinamik bıkkınlık süreçlerine” sürüklenmemiş, tam tersine yaptıkları ve söyledikleri ile hala, önderlik sürdürebilen liderler de vardır. Yeni nesiller, çünkü, eskiler kadar onlardan, doyasıya öğrenmeye hazırlardır.

Sanatçılar veya aktörler ile uzaktan ilişkimizde, veya birmüzik parçasına duyduğumuz beğeninin seyir kökeninde de, termodinamiğin ikinci yasasının egemen olduğunu görmek ilginçtir. “Beğeninin” söz gelişi bir müzik parçası zemininde, “doygunlukla” tavsamaya kayması, bilgi-akış-yokuşunun bücürleşegidip, hımbıllaşmasının bir sonucudur, özellikle...

Sevgili olup, sevgililiğin eskisi kadar tadını çıkartamıyorsanız, sakın sevgilinize kızmayın. Kızılacak olan termodinamiğin ikinci yasasıdır! Hem bir söz var, onu da anımsayın:

-Aşık olmak ikinci kez, ilkinden daha tatlıdır. (Love is lovelier the second time around.)

Öyle, çünkü, anlattıklarım uzantısında işte, “deneyimli aşık” şimdi hem daha yoğun sevebilecek, hem de sevdiceği, daha derinden öğrenmeye yönelebilecektir. Sevgililikteki bilgi akışının, bu kez öncekinden daha uzun ve yoğun olması, dolayısıyla da, sevgililiğin daha zor tükenecek olması beklenir.

Gördüğümüz gibi, bilim adamı, en azından sevgililikte kolayca söylenebilen sözleri, nasıl da zorlaştırıp çapraşıklaştırıyor!...

Yine de, doğrusu biraz daha ileri gitmek istiyorum.

“Fazla nazın aşık usandırması” da, özellikle “kanıksama” boyutu itibariyle, termodinamiğin ikinci yasasının bir tezahürü olarak görünüyor, bana...

Burada tabii “naz yapanın”, “aşığın” öğrenme ve keşfetme iştahına, nazdan dolayı ket vurması olayı da var, ama... Dikkat edilirse, sonuçta, öğrenme fiilinin naz yoluyla pratikçe hasar görmesinden dolayı, sevgililer arasındaki bilgi-akış-yokuşu tıkanıp çözülüyor ve haliyle sevgililiği yaralayıp tüketmeye geçiyor...

Yani, yine bir bakıma ikinci yasa, hükmünü icra ediyor.

Aynı şekilde, ilerleyen yaşlarda aşık olmak zorlaşıyor. Çünkü aşık olmak fiiliöğrenilip “kanıksanmış” oluyor. Aşık olmanın, başka bir deyişle beyne ve bedene yeni olarak öğreteceği pek fazla da bir şey kalmıyor.

Olayın, psikoloji ve fizyoloji boyutunda tabii, pek çok vechesi var. Nedir ki, kökte işte, termodinamiğin ikinci yasası gibi, bir mekanizma, belirleyici olmakta...


SEVGİLİLER KADAR ÇOK YAŞAYAN SEVGİLER!...

Sözlerimi, sevgililiklerini alabildiğince sürdürebilmek isteyenler için, birkaç “termodinamik öneri” ile tamamlayayım:

*Bilgi-akış-yokuşunu beslemek üzere, sevgiliden ayrı olduğunuz zaman, “öğrenmeyi” muhakkak sürdürün. Kendinizi geliştirin, zenginleştirin.

*Sevdiceğe de böyle davranması için yardımcı olun.

*Yaratıcı olmaya çalışın, mümkünmertebe çok “fantezi” üretin.

*Sürpriz yapın. Daima sürpriz yapabileceğiniz hissini, sevdiceğe yansıtın.

*Sırlarınız olsun. Böyle olduğunu, sevdiceğiniz bilsin. Ama bu sırları ona mümkün mertebe, zor aktarın. Onun “merakını dinç tutmak”, ikinci yasayla savaşırken önem taşımaktadır.

*Herhalde bir şekilde, bir yerlerde, sevgilinin varolduğunu bileceği, “gizemli” bir şeyler, bir “meçhul” oluşturup, yaşatmaya bakın.

Önemli olan sevgililiğin karşılıklı bilgi-akış-yokuşlarını, “miskinleşme” illetinden korumak ve payandalamaktır. Yine de yazık ki, tüm evreni pençesine almış görünen termodinamiğin ikinci yasasından kaçış yoktur.

Sevgililer de, evrendeki “toplam enerji” gibi pörsüyüp, çürümeye mahkumdur.

İki sevgili çıksa da, keşke, termodinamiğin ikinci yasasını çürütse!...

Yine de, şöyle veya böyle, sevgililer kadar çok yaşayabilen sevgiler vardır. Onlardan birini yakalayabiliyorsanız, harika!...


Prof. Dr. Tolga Yarman
Cumhuriyet Bilim Teknik, 31 Ekim 1992